Lieve leden, beste medeweggebruikers,

Er zijn van die momenten dat je even stil moet staan. Niet letterlijk midden op de weg natuurlijk – tenzij je “lek!” roept, dan weten we allemaal wat te doen – maar figuurlijk. Even stilstaan bij waarom we eigenlijk doen wat we doen.

Elke zaterdagochtend hijsen we ons in ons strakste lycra, klikken we in de pedalen en zoeven we in peloton door ons eigen stukje paradijs: van het weidse Oldambt met zijn eindeloze akkers en majestueuze luchten, tot het rustieke Westerwolde waar je zomaar een ree of buizerd kunt spotten. En dan die typische sfeer van de Pekela’s – een tikje eigenzinnig, maar o zo gastvrij. En ergens onderweg, daar bij Nieuw Scheemda, ligt dat ene viaduct. Klein, maar berucht. Onze eigen Alpe d’Huez (inclusief het hijgen, maar zonder het uitzicht).

We fietsen hier niet alleen voor de sport of de gezelligheid, maar ook voor dat heerlijke gevoel aan het eind van de rit: veilig thuiskomen. Want laten we eerlijk zijn – zonder dat, geen sterke verhalen over tegenwindkracht 5, geen naborrel in de tuin, en geen appgroep vol wielergrappen.

Tijdens de ledenvergadering van 2025 hebben we daarom stevig ingezet op veiligheid. Niet als saai agendapunt, maar als het kloppend hart van onze vereniging. Want hoe sportief, gezellig of strak in het pak je ook bent – als je niet veilig thuiskomt, ben je nergens.

Bij Toer’80 doen we dat dus anders. Met duidelijke afspraken, vaste commando’s en het besef dat we gewone verkeersdeelnemers zijn. Geen cowboys op carbon, maar nette fietsers met respect voor anderen op de weg. We rijden met wegkapiteins die het overzicht hebben van een dorpsoudste: ze kennen elke bocht, elk obstakel en elke boer die nét even te hard de oprit af komt. Ze weten wanneer we “knijpen” of juist “hoog op” moeten, en zorgen ervoor dat we als groep rijden – niet als een stel losgeslagen kettingbladen.

We houden ons aan de regels, zorgen voor licht bij mist of ochtendduister, en ritsen netter dan een trouwstoet. En ja, we zijn ons bewust van het imago van wielrenners. Juist daarom laten we zien dat het ook anders kan. Dat je sportief én hoffelijk kunt zijn. En dat een vriendelijke groet op de fiets meer oplevert dan een snauw.

Waarom we dit delen? Omdat we trots zijn. Op onze omgeving, op onze vereniging en op de manier waarop we met elkaar zorgen dat iedereen weer veilig thuiskomt. Niet vanzelfsprekend, maar wel bereikbaar – als we samen ons best doen.

Dus zie je ons rijden? Geef ons een beetje ruimte, een vriendelijke knik, en we zwaaien terug (met één hand – de andere blijft keurig bij de rem).

En aan onze leden: houd je aan de afspraken, roep je commando’s luid en duidelijk, en onthoud – wie veilig thuiskomt, fietst altijd met een glimlach.

Met sportieve groet (en helm op),
Lars Kiewiet

Voorzitter Toer’80