Toer ’80 in Gazetta dello Sport
Nog even terug in de tijd naar die aprilmaand in 2002. Het leidde naar een zes (!) paginabijdrage over Toer ’80 in een bijlage van de Gazette dello Sport. BKr
Foto: Chris de Bode in actie in de polder Voor diegene die zich het niet meer kan herinneren. Chris de Bode, een free – lance fotograaf, doet ook wel eens iets voor de Gazetta dello Sport. Hij wil een bijlage maken over hoe fietsen wordt beleefd op het platteland van Groningen, in aanloop naar de Girostart in Groningen. Via via komt hij op onze website en daar staat een LINK naar de Italiaanse roze krant. Het maakt hem nieuwsgierig en hij neemt contact met me op. Het werden leuke bijeenkomsten. Onderstaand nog even een bijdrage van Ruud en Eeljo over dit gebeuren.
Fotoreportage van Toer ’80 in de Gazetta dello Sport en de vrijdagavondstress
Bijdrage van Ruud Hemmen
Hoe het begon: op onze website meldt zich een fotograaf, die op zoek is naar een toerfietsclub in de provincie, die een lekker eindje kan fietsen, maf van wielrennen is en waar het er gezellig aan toe gaat. Zo luidde ongeveer het verzoek, waarop Bart per kerende mail heeft gereageerd. Namens het bestuur uiteraard.
Chris de Bode, afkomstig van een Amsterdamse woonboot en als freelance fotograaf aan het werk in opdracht van de Gazzetta dello Sport: dé Italiaanse sportkrant. Onderwerp: het reilen en zeilen van een fietsclub (Toer ’80!!!) in het Groningse land (op de grens van Westerwolde / Oldambt). Aanleiding: de start van de Giro d’Italia in Gironingen.
Chris arriveert in de avond van vrijdag 5 april bij huize Kruizinga voor een kennismaking met (een deel van) ons bestuur. De overnachting zal plaatsvinden in de caravan: eigendom van Gea (en ook een beetje van Bart natuurlijk). Als we (secretaris Joop en voorzitter Ruud) bij Bart en Gea aankomen is Chris reeds gearriveerd. In één oogopslag zien we: dat zit wel goed, prima vent. Achter de koffie met cake ontspint zich een aangename conversatie: over hét fietsen, over ónze club, over dé fietsen (= Colnago’s) in onze club, én . . . . . . over onze nieuwe wieler-outfit, dat op dat moment vanuit Polen in de auto onderweg is. Rond de klok van negenen was Joop gebeld door Johnny van Hunter Sportswear met de mededeling dat hij zich op dat moment in de auto (waarin onze wielerkleding) op de hoogte van Berlijn bevond. Rond 01.00 uur ’s nachts zou Johnny bij Joop’s huis de kleding afleveren. (“Wat een secretaris allemaal niet voor zijn club over moet hebben!! En toen wist Joop nog niet dat het uiteindelijk half drie zou worden voor ie weer in zijn bed zou liggen”). Opwinding alom: wat doen we nou morgen: rijden we wél of rijden we níet in onze nieuwe kleding? Nee. Ja. Nee. Dan toch weer ja. Actie. Dan moeten alle leden gebeld. Het is inmiddels ongeveer half tien (of al geweest). We beginnen met een telefoontje naar Jakob: of hij een aantal andere leden wil bellen. “Uiteraard. Zeker. Maarruuuh . . . . . komt het allemaal wel goed, jongens?” “Ja . a . a . . Jakob”. We kunnen toch zeker niet meer terug. En we wíllen ook niet meer terug nu. Zo is het toch, Joop? (Dit standpunt zal ons morgenochtend nog wel wat kritische uitlatingen opleveren. Maar dat weten we op dat moment nog niet!! We zijn in opperbeste stemming!) Vervolgens worden tegelijkertijd op drie telefoons de leden ingelicht: “En most ook drekt betoal’n as’t dat nog nait doan hest”, wordt ieder lid aan het slot nog fijntjes toegevoegd (in opdracht van peningmeester Willem uiteraard). En Gazzetta-fotograaf Chris zit al die tijd het getelefoneer om zich heen geamuseerd in zich op te nemen. Als na de laatste telefoontjes de allerergste opwinding wat is geluwd is er van de zijde van Toer ‘80 volle aandacht voor de werkelijk prachtige foto’s, die Chris ons laat zien op zijn laptop. Indrukwekkende foto’s van Afghanistan. En bovenal fantastische foto’s van een wielerwedstrijd in Qatar: wielrennen in de woestijn. Overigens is Qatar wel een van de rijkste landen ter wereld. Oliesjeiks, woestijn, wielrenners: vervreemdende beelden. Maar o zo prachtig! En uiteraard zagen we foto, waarmee Chris een 3e prijs heeft gewonnen: World Press Photo 2000, categorie sport. De foto van Lance Armstrong op de Mont Ventoux op de hielen gezeten door Pantani. Daarna maar op naar de zaterdagmorgen.
Henkie’s Mooiste
Bijdrage van Eeljo Stek
Hou drok je het ook hebben mit Toer ‘80, ‘t wordt maistied wel goud mokt op de zotterdag. Ons Henkie was aan de beurt om zien route oet te zetten. Woensdag kwam Jopie eerst nog mit de kaare. d’ Er mossen neie recloamebord’n aan mokt worden. Je waitn zulf wel hou dat gait, noa twei uur nog niks aan doan mit dat gekwak van hom. Kwas bliede, dat de eindlek weg was. ‘t Was toun ol zo loat, dat ik mie omklaid’n mos, veur de aomdtraining. In Blijham was’n wie ‘n dikke koppel en mit ain beste gang op de kette ging’t richting Alteveer. Wie had’n groot’ndails de wind in de rogge, mor over’t bult kreeg’n wie hom liek in de snufferd en was’t aanpeez’n. Net veur duustern was ‘k weer bie hoes. Bin dunderdag mit recloamebord’n in de weer west, en vraidag mit de stekker veur de verlichting. Jopie hed zok ain fransoos kocht en de stopkontakt zit veur de kedanasse, most laankoet op ‘t lief ast stekker derin doun wilst. Doarom most’k alle droad’n lösheb’n om dat weer ain beetje veur mekoar te krieg’n. Keb hom ‘s oamds nog noar Jopie brocht, mit de stille hoop dat klair der ook ol waarn, mor Jonnie was nog in gain veld’n of weeg’n te zain. Om kwat veur tiene geng telefoon, Jopie der veur, of ’k nog eem ’n stok of wat mensen bel’n ging. Mor dat is altied zo, ain aantal wait’n nait wat sport’n is en bin’n bienoa mid’n in de nacht nog aan de flotter. Ik in d’ auto stapt. Aine was net toevalleg in hoes omdat de kinder op berre mossen. Ain aander heb ik bienoa de haile garajedeure volplakt, zodat het wat opvol. Zoaterdagmör’n om zes uur d’r oet, want klair mossen nog oetzöcht word’n. Mor in de Meet was alles aal kloar. In onze neie plunje bin’n we om halfneeg’n op fietse stapt veur ain van de mooiste tocht’n dei mor te bedenk’n was. Wat het Henkie doar mit skoort. Via Oale Schanze en de Ulsde noar Beerte woar we eerst wacht’n mossen op gaun’t dei nait kwaam en toun richting Nei Beerte. Wie mossen toun verplicht over de Hoamer en Sikkelloane, ( ‘t blift der ook altied inzit’n, ondanks dat ze ol ain poar joar mit ons op trek’n) wie kreeg’n Finnewold in ’t vizier. Anno wol ons loat’n geleuvm dat ze in de Toorn nog altied ofluusterapperatuur had’n en dat ze mit de zendmast ollendeg mor bericht’n oet ‘t Oost’n kon’n krieg’n. Via klinkerweg noar het mooiste dorp van’t hail Oldamt: Oostwold. ‘k Heb zulf de kop overnnoom. Wie heb’n doar ‘t grootste vlaigveld van de provincie, (vroag Haam Jan Oolders der mor ains noa, bin’n anderhaalf uur verder, den is er der nog nait over oetproat), grootste grasdreugerei van Europa en mit ain poar joar het Monaco van het Noord’n. Via Stadspolder en ain aantal diekgoat’n noar Jan Boovm zien geboorteplek. Gain wonder dat Jan zo goud fiets’n kin, mit altied zon dikke wind op kop! Darnoa over Punt van Raide en Fiemel. Eerst mossen we nog ain lammer vang’n veurdat de karevoan der langs kon. Mit de bunkers oet de twaide wereldoorlog op de achtergrond hed CHRIS mooie ploatjes schoot’n. Twai rondjes om de kekke van Termunt’n en de kovvie was kloar bie Landman. Via Bögsweer en ‘t fietspad bie de Temunterzieldaip langs kwaam wie oet bie Schaive Klabbe en Kopoaf, richt’n Neiwolle. Hier hevve Bennie achterloat’n, hed doar scharrelderei. Toun noar de Esso pompe en via de Houtsloane noar Winschoot’n en noar Bennewolle. Noatied hevve der nog eevm aine op noom en toen wuit tied om weer noar hoes te goan om ons te hemmeln. Chris, ain fotogroaf was d’ huile dag bie ons om foto’s te moak’n en Jopie was as plouglaider bie hom. ‘t was ain Amsterdammer, hed zok de haile dag de oog’n oetkeek’n hou mooi het hier was. Dat was te dank’n aan onze Henkie. Viemneeg’nteg precent is over plek’n kom’n woar ze nog nooit west had’n, veur mie ried’n we dizze rout aal weeke, ain mooiere tocht is volgn’s mie nait te bedenk’n.
